Druk, Dip, Dank: OVER !!

Hallo allemaal,

Hè hè eindelijk een land bericht. Het is natuurlijk een tijdje geleden dat jullie iets van mij hebben gehoord. Ik was namelijk heel druk bezig met mijn schoolwerk. Toen ik thuis kwam moest ik gelijk dezelfde week naar school en heb ik al twee toetsen gemaakt, die meetellen voor mijn eindexamen. Het was gek om terug te zijn en gelijk weer op school te zitten in een klas en dezelfde toets met heel veel mensen tegelijk te maken.

Na de eerste week thuis had ik gelukkig wel twee weken vakantie, waardoor ik een beetje kon wennen aan school en leuke dingen kon doen met mijn familie. Ik ben een weekend in Friesland geweest, om van het zeilen af te kicken en van het water. Helaas moest ik deze vakantie ook meteen aan het werk voor school, want de eerste week terug op school heb ik met alle leraren gesproken en afspraken gemaakt over wat ik nog moest doen voor het eind van dit schooljaar.  Het werd mij snel duidelijk dat ik met theorie bij was, maar vooral de praktische opdrachten nog moest doen. Het meeste achter liep ik op de talen Nederlands en Engels. Ook Maatschappijleer was een beetje blijven liggen, dus ik ben hard aan het werk gegaan. Eerst een toets week , dus hard aan het leren gegaan. Ik vond het lastig om tijdens de toetsen mijn gedachten bij de toets te houden en zat veel tijd naar buiten te kijken. De toetsen gingen redelijk goed, maar minder goed dan het aan boord ging. Thuis werken ging wel goed. Door soms kleine pauzes te nemen kon ik me wel 4 uur achter elkaar concentreren. Voordat ik met School at Sea meeging, is mij dit nooit gelukt!
Ook over mijn doorzettingsvermogen en discipline stond ik zelf versteld. Ik heb gewoon  twee maanden aan 1 stuk door gewerkt. School was hoofdzaak en heb ik niet echt tijd gehad om te landen. Eerst had ik wel het gevoel dat ik geland was, maar na twee maanden me op het schoolwerk te stortten, merkte ik dat het steeds minder ging en dat ik nog helemaal niet geland was.

Toen kwam er een dip. Ik zat er helemaal doorheen en was helemaal klaar met school en wou alleen nog maar terug naar de boot. Ik begon ’s avonds  op de bank te hangen en op school ging ik op mijn laptop spelletjes spelen. Ik had nog maar drie weken te gaan en er moest nog veel werk worden verzet, maar er kwam niks meer uit mijn handen. Alle stress die ik de afgelopen tijd had weggestopt kwam er uit en ik zag het werk opstapelen. Het was allemaal eventjes te veel.

Toen kwam het terugkom weekend. In dit weekend zou ik veel Sassers zien en spreken. Het weekend begon op een vrijdag. Deze vrijdag zou ik de laatste dingen voor school moeten inleveren. Ik had afgesproken met mijn ouders dat ik pas naar het weekend zou gaan als ik alles had ik geleverd. Op het laatste moment bleek dat er een aantal dingen niet goed waren opgeslagen, waardoor ik het niet kon inleveren. Dit was de druppel. Ik was ik er helemaal klaar mee en ben ik heel boos geworden. Ik heb toen een mailtje gestuurd om voor de laatste keer uitstel te vragen voor deze opdracht, en ben toen naar het terugkomweekend gegaan. Dit was een heel goede keus, want op het weekend hebben ze mij even heel goed aangemoedigd om de laatste stappen te zetten. Peter (een van de leraren en ook mijn mentor aan boord) was ook op het terugkomweekend en daar heb ik een heel goed gesprek mee gehad. Hij heeft mij geholpen om de laatste stapjes te zetten en door te zetten. Dit was heel fijn, want

ik ben nu OVER !!!

Toen ik dit hoorde viel er een last van mijn schouders. 

Afgelopen tijd heb ik een top jaar gehad waarin ik mezelf heb leren kennen en heel veel heb geleerd. En ik wil al mijn sponsoren en mensen die dit mogelijk hebben gemaakt heel erg bedanken, dat ik dit kon doen en jullie mij hier in gesteund hebben. Nu is er nog een ding, die ik voor jullie in petto heb en dat is mijn verhaal over mijn reis. Door alle schooldrukte heb ik deze nog niet kunnen geven. Dit  doe ik dus de zomervakantie, ik verwacht ergens in september. Ik heb er al heel veel zin in en ik hoop jullie ook. Ik zal jullie zo snel mogelijk een datum laten weten, dat jullie die in jullie agenda kunnen schrijven en er bij kunnen zijn.

Ik hoop tot september!

Land groetjes,

Martijn

Terug ......

Afgelopen zondag landde ik weer in zoet water op Nederlandse bodem. Wat een fantastisch half jaar heb ik achter de rug. Leerzaam, leuk, spectaculair en nog veel meer. Ik weet niet of ik weer kan wennen in Nederland.

Ik meld me weer als ik een beetje snap hoe het hier werkt. Eerst lekker lang douchen, vrienden zien, school, hutspot eten, circus en eigen bed..........

Over twee weken thuis ......

Hallo Nederlanders,

Hier een berichtje vanuit de Atlantische Oceaan. Over precies twee weken ben ik thuis. Het is zo gek om dit te bedenken. We denken er ook veel over na en praten er veel over. Sommige hier willen alleen nog maar naar huis en beginnen een beetje schijt aan alles te krijgen. Dit is heel jammer! De sfeer was vandaag wel veel beter. We hadden vandaag grote schoonmaak en iedereen heeft dan gewoon een taakje. Dit werkt heel goed voor de sfeer.

Vandaag mocht iedereen heel lang douchen. Dat is heel bijzonder omdat vers, zoet, water een kostbaar goed is aan boord. Het is hier aan boord normaal dat je maar een enkele keer per week mag douchen en dan ook maar twee minuten. Deze keer geluk, omdat er in een van de watertanks het water van de verwarming is gekomen en dat stinkt een beetje, dus hij moet leeg en kan iedereen dus een half uur lang douchen. We hebben 300 liter per persoon dat we op moeten maken.

Ik had vandaag vanmiddag wacht. We waren gewoon aan het sturen en uitkijk aan het houden en de wacht was heel gezellig. Dan zien we ineens iets boven het water uit spuiten en daar was een walvis. Het was een potvis!! We hebben gewoon een potvis gezien. We riepen heel hard naar binnen dat we een walvis zagen en iedereen kwam naar buiten gerend. De walvis zwom zo’n tien meter van de boot af. We konden zijn kop zien en hij spoot de hele tijd water naar boven. We hadden van Richard al een lesje gehad over walvissen en herkennen hem meteen als een potvis. Hij had een kleine rugvin en hij spoot schuin naar voren. Zijn kop was plat. Het was zo vet dat we toch nog een walvis hebben gezien. 

We liggen nu goed op koers; we gaan recht op Nederland af. Het is gek om te zien dat we nu de thuis bestemming hebben. We varen halve wind en gaan 6 knopen. De wind is wind kracht 4 en komt uit het noord westen.

We gaan nu de nieuwe film van Tarentino of zo kijken. Blijkt een heel goede regisseur te zijn. Jullie kennen hem vast wel. De film heet djengo nogwattes ik weet het allemaal niet meer precies, maar het is wel een grappige film. Hij is ook de maker van een film die we al eerder hebben gekeken: Kill Bill. Ik ga nu lekker film kijken.

Alles gaat hier helemaal goed, maar ik heb heel veel zin om weer thuis te zijn. De eerste weken zal wel heel erg wennen worden, maar ik heb er zoveel zin in!!.

Liefs Martijn.

Deze keer DE HOOFDSPONSOR. De praktijk voor Coaching en Conflictoplossing van mijn moeder (weten jullie meteen waarom ik zo vredig in het leven sta ..... J):

Conflicten horen bij mensen. In de meeste gevallen los je die zelf op.
Maar soms verloopt de communicatie met de ander (of met jezelf)
zo moeizaam dat de relatie is verstoord. En dat is niet wat je wilt.

De Ontknoping helpt je om op vreedzame wijze
uit een conflict te komen.

Azoren

Ik kijk terug op een mooie tijd op de Azoren: Een afwisselend programma in combinatie met schoolwerk:
- vooraf introducerende lessen over de Azoren
- verkennen Horta
- bezoek Horta museum
- rondrit met bus over Faial
- zwemmen in het overdekte zwembad
- bezoek klassiek concert
- 2 daagse excursie met verblijf in klooster Pico
- schilderen van de yachtie graffiti
- de 24-uurs bivak
- met de gehele groep een chocolademelk bij Peter Sport Bar
- aanbieden van onze scheepsvlag aan dit etablissement

Deze keer laat ik Kimmo en Sophie aan het woord over ons verblijf op de Azoren: eerst Sophie:

28\29 maart naar Pico:
In alle stilte zaten we aan het ontbijt, omdat we allemaal nog wakker moesten worden, maar wat was het het waard om zo vroeg je bed uit te komen! Om zeven uur zijn we vertrokken naar de veerpont die ons naar het buureiland Pico bracht. Op de schommelende pont gingen we op zoek naar een rondzwemmende walvis – helaas zonder resultaten. Eenmaal aangekomen op Pico vertrok de bus om 10 uur naar onze eindbestemming: de jeugdherberg in São Roque. Terwijl het weer al wat aan het opklaren was en het zonnetje ook lekker door de wolken brak mochten we even door het stadje te zwerven. Ook de top van de Pico liet zich even zien. Daarna een paar uur serieus schoolwerk. ’s Avonds hebben we in een prachtig restaurantje heerlijk genoten van de lokale specialiteit, de hamburger met frietjes smaakten me zeer. Om kwart over negen hebben we nog een late-avond-sas-opdracht gedaan voor wat group-bounding. Er was een binnenste en een buitenste kring en je moest tegen degene tegenover je zeggen waarom je die persoon mee zou nemen op een volgende reis. En dan schreef je op je eigen blaadje op wat iedereen over jou zei. Aan het eind van de avond had je dan een mooie verzameling van allemaal goede eigenschappen die de anderen wel bij jou vonden passen. Het was wel lastig om dit soort dingen over elkaar te bedenken, zonder de standaard ‘lief, gezellig en aardig’ te gebruiken, maar uiteindelijk kwam je toch wel op originele dingen als ‘koppig-positief, gezond-gek en leiderschap in goede mate’. Na de opdracht zijn we in ons bedje in gedoken in drie keer zo grote kamer dan op de boot en ook de douches, waar je langer dan drie minuten onder mocht staan, waren heerlijk! De volgende ochtend was het eerst aan school werken, waar de herberg een uitstekende plek voor was en daarna zijn we met de bus terug naar de veerpont gegaan. De bus bleek een twee keer zo kleine versie van die waarmee we heen waren gegaan. Dus hebben we er een paar achtergelaten (uiteindelijk zijn zij er ook nog wel gekomen met een ander busje). Met de veerpont zijn we weer teruggegaan naar Faial, mochten we nog even het stadje in of genieten van een heerlijk hapje en drankje bij Café Peter Sport. Daarna zijn we weer terug naar de boot gegaan, waar het om 10 uur bedtijd was, zodat we allemaal genoeg slaap zouden krijgen: de bivak komt eraan!
Groetjes Sophie

En nu Kimmo:
We hebben in Bermuda een solo-bivak gehad. Dit was onze laatste geplande expeditie. The Final Challenge. Dé test of wij, na wat wij allemaal hebben geleerd het afgelopen halve jaar, 24 uur zelfstandig kunnen overleven. Dit was natuurlijk geen enkel probleem voor ons, want wij zijn stoere bikkels.
Naast ons programma op de Azoren is the main-subject tegenwoordig: thuis.
Ik zou jullie er nogmaals op willen attenderen dat wij namelijk over 17 dagen de sluizen van IJmuiden binnen zullen varen. Iedereen kijkt er enorm naar uit zijn familie en vrienden weer te zien en ikzelf verlies ook een beetje mijn geduld. Het is nog zo verschrikkelijk kort, maar toch nog bijna 3 weken. We zijn veel bezig met thuiskomst en hoe dat worden gaat. Wie komen je ophalen en wanneer ga je weer terug naar school? Wil je direct weer op stap met je vrienden of eerst bijpraten met papa en mama, die wij allemaal een stuk meer mistten dan verwacht. Thuiskomst is bijna even spannend als vertrek. Het enige verschil is dat wij denken te weten hoe thuis is, maar je weet maar nooit wat er in een half jaar heeft kunnen gebeuren. Nee hoor, er zal niet veel gebeurd zijn. Thuis is nog hetzelfde als het was op 21 oktober. Het enige wat anders is zijn wijzelf, maar dat merken jullie over 17 dagen wel! Kimmo

Als wereldzeiler is Café Peter Sport de place to be. Wie daar niet is geweest .....

Ik ben geknipt en geschoren tussen Bermuda en de Azoren!

Deze keer besteed ik aandacht aan weer een belangrijke sponsor: Phoenix Opleidingen in Utrecht:

Van harte welkom. Met onze opleidingen, cursussen en workshops ondersteunen we in professionele ontwikkeling en in persoonlijke levens-situaties. Weet je welkom om je onvermoede bronnen en het potentieel dat je bij je draagt verder te ontdekken en te ontwikkelen, zodat je jouw authentieke mogelijkheden ten volle in kunt zetten in je leven en in je werk.

JARIG !!

Een gastblog van Thomas:

Woensdag 13 maart.

Er is er een jarig, hoera, hoera!!! Dat kun je wel zien dat is hij!!!
Verjaardagen aan boord. Dat is toch best bijzonder. Slaperig lopen ze de trap op, maar zodra ze boven komen worden ze wakker gezongen door de hele boot. En dan ben je wel wakker, hoor. Vandaag was Martijn aan de beurt. Er hingen slingers en het gezang had nog nooit zo zuiver geklonken als vanochtend. Een mooi pakket van thuis met een kaart die nog mooier zong dan ons. Een hoop confetti en een enorme stroopwafel. Je had die jongen eens moeten zien genieten.
17 jaar geworden, maar met die stroopwafel 10 jaar jonger.
Maar helaas, ook op de verjaardag moet er aan school worden gewerkt. Maar wat is er nou mooier dan met je vriendjes en vriendinnetjes op een boot huiswerk maken? En dat is nog niet alles, want alsof die stroopwafel nog niet genoeg was voor de dagelijkse calorieën, had de keukendienst ook nog een verrassing in petto. Heerlijke pannenkoekentaart waar de hele boot van mee kon smullen.
En nog meer lekkernijen vandaag. We hebben onze eerste tonijn gevangen. Het was een kleintje, maar Linus en Reinoud hebben er heerlijke sushi van weten te maken. En als klap op de vuurpijl een heerlijke boterham met pindakaas. Ja, die deed het hem... Een hele fijne verjaardag, Martijn!

Thomas

Op weg naar BERMUDA

Lieve Landrotten,

We zijn nu drie dagen onderweg richting Bermuda en bij gebrek aan wind is vannacht pas het eerste zeil gezet. Het waait nu en we varen 6 knopen. Het ziet er alleen uit dat we volgens de voorspellingen niet rechtstreeks richting Bermuda kunnen blijven varen, maar dat we ergens tussendoor moeten gijpen. Ik denk dat we er over 5 of 6 dagen zijn. Dat is nog volgens de planning, waarin staat dat we op 4 maart aankomen. Dan hebben we de week die we in Cuba extra hebben gelegen ingehaald. Ik heb op de kaart naar Bermuda gekeken en het ziet er heel gek uit. Misschien kunnen jullie even kijken op google maps, want het is echt heel gek.

We zijn net de Bermuda driehoek in gevaren. Dick heeft er ons een leuke en spannende les over gegeven. Het licht stond uit, het was donker en we hoorden alleen het kraken van de boot en de zeilen. Vooral toen hij feiten van geheimzinnige verdwijningen ging opnoemen met de mogelijke oorzaken. Er zijn op dit moment drie schepen met leerlingen hier in de Bermuda driehoek; ons zusterschip van School at Sea, de Wylde Swan (2 dagen voor ons), de Thorhijenbeck (Duits schip 1 dag voor ons) en de Regina. Zoals hij het zij; "Is dit toeval of niet?". Dit was een van de leukste lesjes die ik heb gehad hier aan boord.

De sfeer is nu aan boord heel goed. Hij is nog nooit zo goed geweest. Ik weet niet waardoor het komt, maar iedereen is heel relaxt en ik heb de laatste tijd geen mensen meer onnodig horen klagen. Iedereen is blij dat we weer aan boord zijn en dat we varen. Ik heb een heel erg gezellige wacht. Zeker nu we 's nachts mogen we koken.

Met school werk ben ik nu heel hard bezig. Het is wel even gepuzzel met de tijd, maar met de tactieken die ik van Monique heb geleerd gaat het beter.

En dan mijn beugel:
Ik had me voorgenomen mijn beugel weer consequent te gaan dragen na het vertrek uit Cuba. Tijdens de extra week Cuba heb ik hem in mijn hangmat (!) gewoon ingehad. Daarna is hij verdwenen. Het was die dag grote schoonmaak, dus het kan zijn dat ik hem per ongeluk in een tas heb gestopt. Ik ga komende zondag weer al mijn tassen uitpakken. Mijn beugel moet ieder geval aan boord liggen, want hij is nooit mee van boord gegaan. De kans dat ik hem heb ingepakt is heel groot. Ik hoop dat ik hem vind. Goed moment te melden dat Orthodontie Amersfoort hoofdsponsor is……….

Orthodontie Amersfoort zorgt ervoor dat tanden en kiezen mooi in de rij komen te staan en goed op elkaar passen. Een mooi regelmatig gebit met rechte tanden zorgt ervoor dat iemand goed kan bijten, kauwen, praten en lachen. Minstens zo belangrijk is het echter dat een gebit met rechte tanden veel meer kans maakt om gezond te blijven, omdat het beter schoon te houden is!

Life at Sea

We liggen nu in een haven vlakbij Santiago de Cuba. We hebben hier in Cuba een eigen reis gemaakt. Dat hield in dat we in een groepje van 6 leerlingen zelf door Cuba mochten reizen. Er was wel een leraar als vangnet als het verkeert ging, maar hij heeft niet in hoeven te grijpen. Hier in Cuba praten ze alleen maar Spaans, dus het was handig dat ik had opgelet bij de Spaanse lessen. Het was nog wel lastig om sommige mensen te begrijpen als ze heel snel Spaans praten, maar als je dan “despacio, por favor” tegen ze zegt

praten ze langzamer en kan je ze wel ongeveer verstaan. Tijdens deze reis heb ik geleerd om mensen fouten te laten maken. Hier voor greep ik altijd in net voordat het fout ging in. Als je zo’n reis organiseert moet je aan veel dingen denken, zoals een bus te regelen, waar we eten en waar we slapen. Ook zijn er minder voor de hand liggende dingen waar je achter komt, zoals dat je altijd water bij je moet hebben en dat niet alle winkels altijd open zijn.

Nu ben ik aan boord en gaan we vertrekken richting Bermuda. Straks gaan we weer wacht draaien en hebben we om de dag een lesdag. Als je een lesdag hebt werk je van 8:00 tot 13:00 en weer 14:00 tot 18:00. Je mag zelf pauzes in plannen en mijn manier is hier in dat ik een halfuur werk, dan iets te drinken ga halen of even naar het toilet ga. Dit herhaal ik drie keer en dan na weer een half uurtje te hebben gewerkt, hou ik een wat grotere pauze waarbij ik even naar buiten ga en bij de wacht ga zitten. Meestal na mijn grote pauze gaat het mis en ben ik een tijdje mijn concentratie kwijt. Ik vind het fijn als ik dan even word aangesproken om weer aan het werk te gaan. Meestal vind ik het lastig om dan weer helemaal mijn concentratie terug te krijgen.

Een wachtdag loop van 20:00 tot 20:00. Mijn eerste wacht is op mijn wachtdag dus ’s nachts van 00:00 tot 4:00. Dit is een rustige wacht. We hoeven dan alleen de salon schoon te maken en op te ruimen. Verder moeten we normale wacht dingen doen zoals sturen, rondje dek, uitkijk houden, vislijn controleren en op de koers letten dat we goed gaan. Ook moeten we soms de zeilen stellen. Maak kennis met een wacht sturen, op het eind zie je mij ook. Geniet en zet je geluid hard! klik op de link: Stuurvrouw op Regina Maris

Daarnaast hebben we hele drukke programma’s gedaan zoals in Curaçao. We hebben in Curaçao een uitwisseling gehad met een school, zijn naar verschillende musea geweest en we hebben een rondleiding gehad van een architect. Hij heeft ons alles verteld over hoe de architectuur in Otrabanda is ontstaan. Zo vertelde hij over dat de architectuur uit Europa natuurlijk werd nagedaan op Curaçao, toen het ontdekt werd, maar snel kwam ze er achter dat het hier niet handig was om bijvoorbeeld glas in je huis te hebben. Dit werd snel vervangen door lamellen.

Het is een heel druk programma en het is lastig om rust te vinden tussen de onderdelen door. Ook als je op zee zit beweegt de boot constant. Dat is erg vermoeiend en je probeert dan ook zoveel als mogelijk rust te pakken. Door alle stress zijn sommige leerlingen zelf oververmoeid en blijven we langer in Cuba dan gepland. We hopen dat de leerlingen die zich slapjes voelen zich in deze tijd zullen herstellen en er wordt naar een dokter gezocht die bij ons aan boord komt meevaren. Ik merk ook dat ik rustiger aan moet gaan doen en probeer dan ook zoveel mogelijk rust te pakken. Ik heb nog een kleine achterstand op school, maar deze ga ik hier nog wel in halen en ga gewoon naar 5 HAVO. Klaar voor het laatste jaar van mijn middelbare schoolcarrière.

Groeten, Martijn

p.s.: voor de liefhebbers ook filmpje over Dominica, met toffe muziek: Dominica: Waanzinnig !

Het is weer tijd om een belangrijke sponsor voor te stellen. Deze keer Evers + Manders, subsidieadviseurs. Ik heb daar in kader van school een dag meegelopen. Goed bureau, veel geleerd:

Het aantal subsidiemogelijkheden in Nederland is groot. Toch laten organisaties regelmatig kansen liggen of worden toezeggingen niet optimaal benut. Onbekendheid, lastige procedures en ingewikkelde regelgeving zijn hiervan de oorzaken.

Evers + Manders Subsidieadviseurs is gespecialiseerd in het verwerven van subsidies, spreekt de taal van opdrachtgevers en werkt efficiënt. Op ons kunt u rekenen!